Renske's droom
Dit is de actie van Renske Banken( Regulier Ticket Epilepsie Night Walk | 10 km | Lid van team: The pink ladies going purple )
Het mag duidelijk zijn dat deze 10 km in het teken staat van mijn dochter, Jouke. Die sinds twee jaar bekend is met epilepsie. Wat een zichtbare en onzichtbare impact heeft deze op haar leven. De aanvallen, de vermoeidheid, de emoties die dit met zich meebrengt. De ziekenhuisbezoeken met onderzoeken, nieuwe medicatie, waar ze weer niet goed op reageert, het afbouwen, opnieuw opstarten. En daar houdt ze zich zo dapper staande. maar oh, wat zou ik het haar gunnen dat ik haar kon beloven dat het goed komt. Dat ze een normaal leven kan leiden. Daarom deze wandeling, om die droom hopelijk een stukje dichterbij te kunnen brengen.
Laatste donaties
Bekijk alle donateurs
Tante Riky
10-11-2018 | 15:34
Ralph
28-10-2018 | 11:49
Frans
27-10-2018 | 12:00
Super initiatief!
Geef kinderen met aangeboren problemen het maximale om gewoon kind te kunnen zijn!
Nellekr
26-10-2018 | 12:38
Succes vanavond! Dikke knuffel voor jullie allemaal!!
Groetjes Nelleke
Ellen
25-10-2018 | 23:23
Rens en alle andere dames, heel veel succes morgen! Toppers💪
Nieuws
Bekijk alle
Met de mantel der liefde
26-10-2018 | 09:33 Hoe absurd, E-day....oftewel de dag van de epilepsienight walk. Waarschijnlijk een dag met een lach en heel veel tranen. En die mogen er zijn want alles is liefde. Wie had dit bijna acht jaar geleden gedacht? Ik was trots zwanger, wat ik op zich al niet als een vanzelfsprekendheid ervaar. Toch wist ik al vanaf het begin van haar geboorte dat er iets was....de dingen liepen allemaal net iets anders. Afgelopen jaar met het krijgen van alle uitslagen viel het kwartje, een aanlegstoornis met dus uiteindelijk deze nare epilepsie als gevolg. Uiteindelijk wordt je dan mantelzorger. En hoe graag ik moeder ben, deze rol als mantelzorger had ik toch echt liever niet gehad. Want het leven met een kind met een moeilijk instelbare epilepsie is 24/7 paraat staan, toezicht houden en acteren wanneer er zich een aanval voordoet, handelen dus. En dan komt er zo'n moment waarin je merkt dat die zorg je boven het hoofd groeit. Gelukkig zijn wij in staat om de zorg te organiseren en in te schakelen. Dit ook met de geweldige medewerking van de gemeente en ook de zorginstanties die bij ons betrokken zijn. Vandaag hebben we de kinderthuiszorg uitgezwaaid. Zij hebben hier in de afgelopen maanden geobserveerd, de aanvallen in kaart gebracht en ons ondersteund in het leveren van de toezicht. We hebben nog steeds de hoop dat het klassiek ketogeen dieet haar zal helpen. Dat dieet brengt weer een dagtaak aan koken en voorbereiden van maaltijden en tussendoortjes met zich mee, alles met liefde. De gezinsbegeleiding komt er in, om ons verder te komen ondersteunen. Dit zodat wij kunnen blijven deelnemen aan het normale leven. Dat niet alles in het teken staat van... Ik hoop het , ik hoop dat ik over een paar jaar lachend terug kan kijken op deze jaren, ik leer er in ieder geval heel erg veel van, dat nemen we ook allemaal weer mee in ons leven. Vandaag staat wel alles in het teken van, een wandeling, met een lach en een traan, de epilepsienight walk. Met mooie mensen (oooh KAK, ik hou het nu al niet droog) mooie wensen en heel veel liefde!Sponsoren
Laat een reactie achter